Będę albo nie będę obi dogiem :)

Wszystko zaczęło się od założeń. To znaczy najpierw, od małego po mojej głowie kołatała się Myśl. Myśl ta, w mniej obiecującym okresie czasu została brzydko przegoniona, zastąpiona innymi. Następnie Myśl ponownie ujrzała światło dziennie, wydanie 2.0, poprawione. A jeśli Myśl stała się ciałem ( na tą chwilę 21 kilogramowym cielskiem), no to już machina poszła w ruch.

Myśl zmaterializowana

Od początku mojej przygody marzył mi się border. Jako, że od małego byłam Jaśnie Oświecona na tematy kynologiczne, doszłam do wniosku, że rasie po prostu mogę nie podołać, i miałam takie tam drobne sobie miłostki, inne rasy. Potem zobaczyłam, że DA SIĘ, że wiele ludzi potrafi ulepić energię i popęd do pracy z człowiekiem w coś fajnego. Ja też chciałam. Potem jednak stwierdziłam, że może nieco nieco level niżej by uderzyć, tak na dobry początek, a nuż coś nam nie pójdzie, nie podołam schizom. I oto, pod naszym dachem pojawił się Baloo, owczarek australijski.

Człowiek od razu by wszystko chciał, trzaskać sporty na lewo i prawo. Z maluchem tak się nie da, z maluchem trzeba wolno, nisko i powoli. Do przodu. Mało kija dużo marchewki. I cierpliwości i słodkiego głosu. Czasem naprawdę ciężko jest być najzajebistszym człowiekiem na tej ziemi, a ze szczeniakiem tak trzeba ( w najbardziej hardcorowej wersji Bycia Zajebistą robiłam taki raban i szum wokół siebie, że każdy szczeniak w psim przedszkolu był pod moimi nogami w momencie przywołania :P).

Trzeba uczyć żyć, trzeba uczyć podstaw posłuszeństwa, trzeba wymęczyć psychicznie wymagającego szczyla. A jak wymęczyć psychicznie? Ano sesjami, klikaniem, kształtowaniem. A jak chcę się z psem może i startować, to i można rozpocząć sesje posłuszeństwa sportowego.

Tu Balu rozmyśla - będzie on tym obidogiem, czy nie będzie?

Minęło kilka miesięcy, na facebooku pojawia się magiczne wydarzenie "Treningowe przebiegi z grupą NiC". Myślę sobie, kliknę "wezmę udział", zapiszę się fajnie będzie. Fajnie będzie, mówili, będzie zabawa, będzie się działo.

No powiedziałam – zrobiłam. Wystartowaliśmy w klasie "KIDS" która oczywiście była oceniana na zasadzie na tyle, ile szczeniaczek da radę i po każdym zadaniu można było psiaka nagrodzić :) Niestety wykaz ćwiczeń dostaliśmy na 2 dni przed, więc niewiele na nauczenie się nowych komend (obiegnięcie słupka i trzymanie koziołka w pysku). Ale – pierwsze koty za płoty! :)

Balu miał ubaw, ja miałam ubaw - to chyba najważniejsze :)

Pogoda niestety nie dopisała – tuż przed naszym startem zerwał się okropny deszcz. Balu tuż przed wejściem na ring był wycofany, wyłączony – nie reagował ani na smaczki, ani na zabawki. Wszystko było jakieś takie "obok". Ostatecznie okazało się, że po prostu przeżywał moje emocje – zaraz po naszym wystąpieniu szalał i jadł normalnie – bo i ze mnie stres opadł :)

Nasz pierwszy start. Mam dość ciekawy mechanizm działania w stresie, wypracowany na studiach – na kilka chwil przed momentem zerowym ( startu w zawodach, egzaminem ustnym, rozmową o pracę) jestem bliska omdlenia, żołądek mam w gardle i trzęsą mi się ręce. W momencie startu – uruchamia się zupełnie inny przełącznik działania – i tu prę do przodu, nic już nie czuję, działam na 100%. Tak też było w tym przypadku.

Oto i jest, nasz dzienniczek i podsumowanie wspólnej pracy :P

1.Przywołanie

Dwa punkty poleciały, ja zawołałam zbyt mało wesoło i Balu nie ogarnął, że to już można naparzać do pańci.

2.Wymiana aportu

Mój błąd – w szale skupienia szczenior dobrze nie zdążył poderwać aportu z ziemi, jak już ryknęłam komendę na wymianę na zabawkę, którą miałam w ręce :)

3.Zostawanie

Nasz konik. Poleciał punkt, bodajże za to, że krzywo go położyłam, nie pamiętam :)

4.Przeszkoda

Maksior, głównie ze względu, że w wersji szczeniakowej niewiele różniła się od przywołania – tu już wiedział, że można biec ile sił w łapkach do mnie :)

                              Opowieść w dwóch aktach - czyli "o panie zrobiliśmy przeszkodę" ! :)

5.Obiegnięcie

Uważam za wielki sukces to, że w ogóle ją wykonaliśmy :) Uczył się jej na dwa dni przed zawodami :) punkty poleciały za to, że musiałam powtórzyć komendę - za pierwszym razem tylko ja powiedziałam, za drugim wsparłam się gestem.

6.Target łapką.

Drugi konik – zawsze i wszędzie wykonuje na maksa, myślę że i tak polegniemy na kwadracie :D

7.Zmiana pozycji.

Generalnie w oficjalnej, obediencowej wersji jesteśmy w powijakach :) Natomiast tu poleciało pół punktu za małą dynamikę wykonania, ach i bodajże kazałam mu się położyć zanim komisarz na to wyraził zgodę :P

Zmiany pozycji - komisarz sobie, ja sobie :)

8.Trzymanie aportu w siadzie przez 3 sekundy

Nie zrobiliśmy, nie umiemy jeszcze :P

9.Wrażenie ogólne

Młody był najmłodszym uczestnikiem zawodów ( później okazało się, że w klasie kids występują też dorosłe psy, dopiero zaczynające obi), sędzia była zauroczona chęcią Bala do pracy, nawet otrzymaliśmy specjalnie wyróżnienie za współpracę.

Reasumując – jeszcze długa droga przed nami. Jestem bardzo zadowolona, że braliśmy udział w takim wydarzeniu – na pewno czegoś nas to nauczyło, same zawody wspominamy bardzo miło, a fakt, że zostaliśmy wyróżnieni (caaały woreczek suszonych rybek!) i punktowo wylądowaliśmy na drugim miejscu ( na bodajże całe 5 drużyn! :P) dodatkowo potęguje miłe wspomnienia. Na pewno spróbujemy swoich sił w zerówkach. Nie wiadomo tylko – kiedy :)

Wszystkie zdjęcia ( oprócz pierwszego, które jest moje własne, prywatne :) ) wkleiłam dzięki uprzejmości reporterów - Niuchacza i Igi.