Serce domu.

Dziś uchylam nieco rąbka tajemnicy jak wygląda nasz salon :) Mam również kilka archiwalnych zdjęć, jak sprawa przedstawiała się przed remontem (notka była przygotowana, ale nigdy nie doczekała się publikacji :) ).

To wiklinowe serducho, które wisi nad ławą :)

Wcześniej pokój, który dziś jest salonem to były dwa ogromne pomieszczenia połączone łukiem. Dziś łuk jest przesunięty i przysłonięty płytami g-k, a ówczesna część użytkowa salonu jest naszą sypialnią (o której pisałam dwa tygodnie temu, klik). Ściana między kuchnią a salonem została zburzona, dzięki czemu mamy dość przestrzenny salon połączony z kuchnią i kącikiem jadalnym.

Pierwsza wersja naszego salonu może nie wyglądała imponująco, ale weźcie pod uwagę, że mobilizowałam wszelkie swoje moce, żeby chociaż trochę ocieplić i przerobić suche, przaśne, babcine ściany na nieco naszą modłę, niespecjalnie posiadając jakieś większe fundusze :)

Były salon w fotograficznym skrócie, z nieodłącznymi CBL :P

Starszy komplet wypoczynkowy był nie do odratowania, toteż wtedy główną kanapą w naszym domu było moje łóżko z czasów nastoletnich – leżanka MELDAL z IKEI (wielbię!). Punktem wyjściowym było zakupienie dużej ilości poduszek, niestety ładne, koronkowe poduszki kosztują dość dużo, dlatego z ulgą zwróciłam się ku second- handach, strychu mamy, przecen w Jysku i niezawodnemu allegro. Dzięki temu mogliśmy sobie dobrowolnie ustalać pozycję, w której będziemy siedzieć, modyfikować ją na swój sposób, a do tego mniej więcej korespondowało z moim zamysłem późniejszego wystroju. Za spód kanapy posłużył czerwony koc z Lidla - ot, cała filozofia ! :) Reszta to kwestia kombinowania jak zasłonić, schować nieładne elementy, a zachować jako – taki styl salonu :)

W "tamtym" salonie rządził kolor czerwony i biały, teraz postawiłam na naturalne odcienie :)

Dziś sprawa ma się nieco łatwiej – większość mebli po prostu została usunięta, zostało tylko niezbędne minimum (a moim zdaniem i tak jest zbyt tłoczno).

Widok na salon/jadalnię od strony kuchni :)

Na razie ubolewam nad brakiem półek na książki, myślę, że może w następnym roku uda nam się jakoś zagospodarować tą część ściany. Główną atrakcją pokoju dla mnie jest duża, rozsuwana kanapa, na której mogą spać podobno aż trzy osoby. Oczywiście, nie jest to mój pierwotny wybór – montując zamówienie w ikei wrzuciłam do koszyka sam pokrowiec, z innej kanapy, ciesząc się, że rozkładana, piękna kanapa kosztuje jedyne 900 zł. Na chybcika wybrałam w miarę pasujący nam model ( Pan Mąż akurat pracował, więc odbyła się burzliwa telekonferencja:P) i stanęło na modelu FRIHETEN.

Kącik z którego właśnie nadaję do Was :))

Mamy jasnego psa, więc aby zachować znośny wygląd kanapy trzeba było jakąś ją przesłonić. Wg mnie wygląda to trochę jakby jaskiniowcy osadzili się w głębokich latach 80 w Polsce, ale cóż, na tą chwilę musi tak pozostać :) Następnym punktem problematycznym okazał się stolik kawowy – między kominkiem a kanapą jest niewiele miejsca, więc musiałam zrezygnować z mojego pierwotnego wyboru (stolik z serii HEMNES). Koleżanka akurat wtedy szukała kupca na swój stary stolik kawowy, dzięki czemu mamy pasujący do stoliczka i szafki czarny mebel :)

Wklejam to zdjęcie jedynie ze względu na świetny komentarz mojej szwagierki : " Hej, wiecie co? Macie psa pod kolor waszego mieszkania". Idealnie - miała rację! :P

Jeśli chodzi o część jadalną, to tutaj na razie musiało pozostać przy komplecie zastanym przez nas w kuchni. Kiedyś planuję przemalować krzesła, stół i ławę na biało (może pokuszę się nawet o decoupage), ale to też jest melodia przyszłości (kolejnemu remontowi/smrodkowi lakieru/farby mówię stanowcze nie! :P) Widoczna wiklinowa szafka to niezniszczalny egzemplarz z jakiejś starej kolekcji w Jysk. Najpierw stała w łazience u rodziców, potem u nas w łazience, a na tą chwilę dogorywa sobie tuż obok ławy :)

Wiklinowa szafka - stary wyjadacz mieszkań :)

O kominku pisałam już w notce sypialnianej – jestem nim zachwycona, daje dużo ciepła i sprawia, że powroty do domu ze środowych treningów stają się jeszcze lepsze ( sytuacja z przedwczoraj – wróciliśmy zziębnięci z Balem i oboje wtuliliśmy się w kominek), Pan Mąż (mąż nad męże! :P ) pomyślał, że nam rozpali ogień! Mega, to musi być jeszcze jakiś pierwotny instynkt, ta miłość do ognia :)

Lubimy ogień! Kominek jest wynalazkiem wszech czasów!

Jak wszyscy wiemy - ogień, ażeby się palić, oprócz tlenu potrzebuje również drewna. Komplety kominkowe z prawdziwego zdarzenia kosztują pieniądz chory, dlatego trochę pokombinowałam, trochę poupychałam i udało mi się zachować kącik funkcjonalny, ale nie znów okropnie brzydki :)

Kącik małego piromana.

Zrobiłam zdjęcie tego, co jest nad kącikiem, gdyż jestem beznadziejnie zakochana w lampionie, który dostaliśmy od przyjaciół na parapetówce ! 

Koszyk na drewno, który ewoluował, wcześniej służył za obiekt intensywnych zainteresowań młodego owczarka :

A następnie służył jako wzorzec tego jak szczyl rośnie :)

Na razie tak wygląda wersja podstawowa salonu...Jednak powoli zbliżają się święta...a ja już zaczynam wyścig zbrojeń, strzeżcie się! :)

A na deser, dla tych, co przegapili na facebooku pełen profesjonalny filmik z pakerskiego seminarium w MADzone :) Baloo tam BALansuje! Filmik jest świetny, a piosenka chodzi za mną od wtorku :P