Ten o początku drogi.

Na  początku tego roku wprowadziliśmy  się do domu po dziadku.

Dom kilka lat stał pusty, dziadek wyprowadził się do rodziców. Wcześniej mieszkał kilka lat sam  - możecie sobie wyobrazić jak wyglądało jego kawalerskie gospodarzenie ;)

Jak powszechnie wiadomo gusta dziadków  i (nie bójmy się tego powiedzieć :) !) młodzieży rzadko kiedy się pokrywają, dlatego początkowo roboty przy doprowadzaniu domu do stanu używalności było multum. Do tej pory piętro jest jako - tako ogarnięte, na dół schodzę tylko wtedy, gdy chcę coś upiec (tylko na dole doprowadzony jest gaz), wyprać lub wrzucić do rupieciarni.

Dość wymieniać siermiężną meblościankę w niedorzecznie wielkim salonie, skórzaną kanapę wytartą na brzegach i nieśmiertelny komplet kanapa + dwa fotele w bliżej nieokreślone czarno-brązowe maziaje. Litościwym milczeniem pominę linoleum w kuchni (czy ktoś naprawdę uwierzy, że to są panele?), szerokie niepiękne dywany i boazerię (tak, to jeszcze te czasy!) kładzioną raz tak raz tak. Dodam jeszcze różową łazienkę ( kafelki były zamówione szmaragdowe, przyszły różowe, końcówka PRL – brało się co było :) ). 

Kilku rzeczy udało mi się pozbyć, kilka wciąż nas straszy, niektórych wady udało się zatuszować  - remont zaplanowany jest na rok 2014, na razie odkładamy pieniądze i głośno marzymy.

Oczywiście udało się odnaleźć kilka perełek – jak choćby piękna maszyna do szycia po prababci, kredens, który wymaga renowacji ( sławetne ‘po remoncie’), uroczy porcelanowy komplet w niezapominajki, jednak więcej rzeczy trafiło do kontenera / oddane w dobre ręce. 

Niestety wcześniej nie przewidywałam prowadzenia aż takiej dokumentacji, dlatego zdjęcia „przed” są nieliczne i niezbyt dobrze skomponowane – ot wygrzebane z czeluści dysku. Na przyszłość obiecuję poprawę jakości !

Oto jedno z nielicznych zdjęć osobliwego kompletu wypoczynkowego które zachowało się, zanim odesłałam go z pocałowaniem ręki.

Dziwna sprawa różowej łazienki

"Uratowane" meble - prababcina maszyna do szycia wytargana gdzieś między dwiema (sic!) zamrażarkami...

 ...i kredens, który planuję przerobić na biało i zmienić nieszczęsne gałki

Ciekawy sposób kładzenia boazerii (fama głosi, ze tak chciała babcia. Dlaczego? Nie pomnę :P)

 Ale fakt faktem boazerię w kuchni oswoiłam, troszkę się z nią polubiłam, nawet myślę, że ciężko będzie się z nią rozstać pod koniec remontu. Nadejdzie chwila, gdzie uwiecznię boazerię teraz :)

I to, co straszy mnie zawsze - skórzane meble. Brr! Ani na tym usiąść, ani zawinąć się w koc, bo zjedzie...Nic, na razie jest  jeszcze z nami, ale w stylu "przyczajony tygrys, ukryty smok".

Linoleum. Z pozytywów...hmm no nie jest to czysty beton :)

Meblościanka Gierka - w witrynce nieśmiertelne (oby nie!) kryształy.